Yine uzaklardan haberi geldi;
Vefasız, yollara bakmış ağlamış.
Haberi getiren bir ılık yeldi,
Dağların başına çıkmış ağlamış.

Obanın içinde güzeller çoktur,
Ondan güzeli mi; belki de yoktur,
Söylenen sözlere karnı da toktur,
Bütün gururunu yıkmış ağlamış.

Yaylalara çıkmış, önünde keçi,
Kar suyundan içmiş, yandıkça içi,
Ağanın kızı ya; ne bilsin hiç’i,
Başına nergisler takmış ağlamış.

Çadırın önünde ateşi yakmış,
Ufuklara dalıp öylece bakmış,
Yanan odunlara çakmağı çakmış,
Hırsından yumruğu sıkmış ağlamış.

Koyunlar sağılmış, sütleri çokmuş,
Ayran koymuş tasa, içeni yokmuş,
Yazdığı mektubu koynuna sokmuş,
Kağıdın ucunu yakmış ağlamış.

Dağın yücesinde keklik öterken,
Obanın üstünde duman tüterken,
Yemlikler, çiğdemler yeni biterken,
Dereler misli akmış ağlamış.

Kolunda sıralı küçük benleri,
Güle benziyordu pembe tenleri,
Özlemiş sanırım eski günleri,
Yıldırım misali çakmış ağlamış,

Gözleri güzeldi; kahve tonunda,
Verdiğim boncuğu takmış sonunda,
Mutluluk hakkıdır elbet onun da,
Belli ki dağlardan bıkmış ağlamış.


Sabri Koca



*
şairlerin dilinden.......

Başa vura vura çare aramış
Göğse vura vura sine dağlamış
En sonunda kara yazma bağlamış
Kendini odaya tıkmış ağlamış. ................. saf şiir