4
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
4031
Okunma
ben bir zamanlar,
hep kara kalemle yazardım sevdalarımı
sıkılınca silerdim
ne zaman renkli balonlarla bir
uçmak istese zalim gönlüm
ipini en ucundan keserdim.
boş ver karasevda dedikleri
birilerinin uzağına düşmüşlerin
kara saplantısıdır derdim
yanılmışım.
yüreğim kanamazdı hiç
dikenli tellerine dokunmazdım
yargısız infazlı bağlanışların
arsız bir yabangülü uğruna
düşüremezlerdi beni
aşkın sınır karakollarına.
terk edilmişlikten sabıkalı bir adam değildim
sabahlara karşı, yorgun itiraflarım olmazdı
yalan yanlış alınmış ifadelerim
bir tokat gibi yüzüme vurulmazdı
ben böyle yargılanamazdım
yanamazdım,
yıkılamazdım,
kırılamazdım,
yanılmışım...
erol gürcan
Cevap Yaz