beni
açlığına yenilip
ekmek karnesinin son yaprağı gibi
kesip çıkardın ya hayatından
o günden beri
ağır dönüyor çarkları zamanın







hüzün bandıralı
o hayalet gemi
çıkmıyor karasularımdan
kum saati sensizlikler
tüketti beni







yine kapattı yüzüme kapılarını


İstanbul

ah… ölsem








şimdi ben
Baltalimanı’nda
söndürülmüş bir fener
senin için sarhoştum
üstüme üstüme kapatıldı
tekmil kadehler






anıların, müslüman yeşili
loş ormanlarında
sığındığım
neftî bir çınar gölgesi

ah, mâzi







teşrin kamer bin üç yüz kırk yedi
yaz geceleri
mastika, midye dolması, ud, sandal
karcihar köçekçeler, körfezde kahkahalar
sonra
mirasyedi geceleri teyellediğimiz
yorgun sabahlar







mâzi
levanten birahanelerde buluştuğum
ikindili kızım
yeşil erik tadında
çabucak seviştiğimiz
yasak kokardı dudağımda








nerdeyim
nasılım
kiminleyim şimdi...
İçimde döküyor her bahar
korku
çiçeklerini








yıl, bin dokuz yüz yetmiş yedi
gün isteme benden
yer, Madam Rozalie’nin
buhurdan kokulu evi
ve ben hep
perme perişan giriyorum odama
köşesine yaslanmaktan emekli
kırık dökük bir rus piyanosu
sararmış tozlu notalar
şunlar, bunlar

bir arya düşmüş yerlere
karışmış gazellere








ve senden bana
verem rengi bir mektup
köşesinde yeni yazı bir not
“cumartesi iki otuzda bekle” diyor
hafta yedi kollu bir şamdan
tarih yok








sonra,
diyorum ki kendi kendime
işgâl Kuvvetleri gibi
yalnızlık
sarmış içimdeki İstanbul’umu
bu zalim kararsızlık
bir gün, geldiği gibi gidecek
içmesem şu sigarayı
gurbet içime çökecek








ah mâzi...


şimdi siyah beyaz bir film şeridi
taş plaklardan sesleniyor anılarıma
yorgun, uykulu sesiyle
Hafız Burhan
Dersaadet’de Sabah Ezanları
Fena Halde Leman
Yaraya Tuz Basmak için
henüz uyumamıştır
Attila İlhan








mermer bir mabetteyim
soğuk
vakitsiz girilmiyor
yasak
çirkin ayakların yıkandığı
kırılgan tavırlı şadırvan
başımı koyup uyuyacağım
şuralarda bir yerlerde
bir Sezen Aksu şarkısı bulsam








yıl bindokuzyüzdoksandokuz
yazarken ne kadar uzun
yaşarken
yanıp sönmesi bir yıldızın
sular ne kadar soğuk
İstanbul ne çok yabancı







şimdi ben
Ahırkapı önlerinde
hacizli bir gemi
artık git bile demiyor
kibarlığından İstanbul
yoksa
böyle beklemek ayıp
oysa
gideceğim limanlar kayıp








Atakoğlu Fahir Bey
bir SÜRGÜN bestesi yapsan
sen
parmak izi bırakma yeter
çalarken piyanonu
ben de mazimi çalsam
zamanın müzesinden

çalınır mı, çalınır






…Ah Mâzi














































]