Eşref-i mahlûkat denmişti sana
Kıymetini bilmediğinden oldun müptezel
Devam etti davranışın, Âdemden bu yana
Yaptıklarının ekseriyeti şeytanınkine benzer

Sana bahşedilmişti yeryüzü nimeti
Nankör olan bilmez ki kadir kıymeti
Verilse de sana dünya serveti
İblis ile yoldaşsan sadece kahreder

Hareket halindedir bütün kâinat
Hangi varlık diğerlerine ediyor inat
Ancak insan hakka karşı gider, son surat
Her seferinde bin pişman olana benzer

Her canlı bir amaç için yaratılmıştır
İçlerinden sadece insan, kendini satmıştır
Onun için yerden yere hep çakılmıştır
Çoğu kendini tanımayan berduşa benzer

Hâkim kılmakla görevliyken İlahi düzeni
Hep boş işlerle meşgul eder kendini
Kendisi ile yetinmeyerek bozar çevreni
İnsanlıktan çıkmış kaçkına benzer

Dünya’nın fani olduğunu aptal da bilir
İnsanın çoğu, dünya için yere serilir
Bazen şöhret bazen mal için canını verir
Tıpkı Müslümanım diyen Yezide benzer

Sair yapınca günah, kendisi yapınca mubah
Dünya menfaati için kalkar her sabah
Ancak kendini tatmin için kurar karargâh
Ayakta uyur gezen şapşala benzer

Hep atalarının tarihini tekrarlar durur
Ancak; müsteşriklerin çöplüğünde uyur
Bazen İslam diye küfrü savunur
Tıpkı cahiliye toplumundaki müşrike benzer

Bir taraftan Müslümanım diye kendini tanıtır
Diğer taraftan şeriat istiyorum diyenleri dağıtır
Hem kendini hem de başkalarını saptırır
Tıpkı görevli olan meluna benzer

İşte bu devre denir, ahir-i zaman
İnsanların çoğu ok gibi çıkar imamdan
Ne insandan utanılır, ne yaratandan
Cehenneme hazırlanan oduna benzer

04.04.2020-Ankara