Çaresiz bir çakıl taşı gibiyim,
Dileğim; "siyaha bürüneyim..."
Kararınca manevi düşüncelerim,
Yok oluverecek benliğim,
Tanınmayan bir vaziyetteyim,
Vaziyetim hayli derin!
Kimisine görünüyor olabilirim,
Kimisi der: "gördüklerim hayallerim!"

Kırılmadı çakıl taşım,
Yok oluşuma "dün" diye alışın!
Benim kayboluşuma değil,
Ne diye oluşuma çalışın!
Oluşundan haberdar değilsen,
Kırılacak senin de taşın!
Hayatı mevzu bahis etmezsen,
İlerlediğini zannedersin fakat ilerlemez yaşın!

Ve ben uzun cümlelerden bir anlam çıkaramayacak olursam,
Yıkılır bir zahmet benliğim,
Sayfalarımı siyaha boyarsam!
Ne kadar uzağa ulaşsam da boşuna olacak çabalamam.
Sayfalarımın kararmasına üzülmem,
Çizilmesine de kıyamam!

Siyahın anlamı;
Kötülükten uzağı değil,
Daha da fazlası!
Benim siyah kelimelerim,
Bu kötülüğün mü en üst safhası?
Çakıl taşında,
Bir müsaade duyulur,
Siyahla beyazın kavgası!
Akla karanın kavgası,
Şairin siyaha büründüğünü anlaması...

LâM