Ruhumu dizginleyip
Cebimde son kalan baharı da harcadım
En sevdiğim yağmuru sakladım
Kirpiklerim arasında
Dönersen cülusun olsun diye
Umut bu dem dört nala küheylandır
Aha bu iştiyakı ölüm kıskanır
Hayat kıskanır
Kırk yıllık kahvedeki hatır
Kalpten kaleme dökülen her satır
Yana yıkıla kıskanır

Harcadım zamanı bir damla bakış için
Yanağında can bulan
Gamzenin hakkı için
Harcadım bonkörce
Peygamber duasında bir amin olmak için
Zaman susayınca akrebin gölgesinde
Mazinin rüyası hülyalara yaslanır
Her Adem Havva’sını elalemden kıskanır

Nefesin dokunduğu an
Saksısına darılan can çiçeğime
Sattım elde kalan hüznümü
Bir dirhem gülüşüne
Öteleri aralayıp
Salkım söğüt gelişine
Hüznüm terlese de bu vakit
Her gün dönümünde bir turna kanadında
Sevdaya kör bakan kirli yüzler arlanır
Sana düçar kaderimi cümle cihan kıskanır…