Sarhoşum sarhoşum, uyandırmayın beni
Bırakın sallana salana yürüyeyim!
Normallik dediğin nedir ki?
Herkes konuşmaya ҫalışıyor aynı dili
Ama başka şekilde ҫalıyor iҫinde ki zili!
Sarhşum sarhoşum, uyandırmayın beni
İstemem ne atlas, ne libas, ne de ipek giysiyi
Yeter bana yeter bir keten bezi …
Hazırladığınızda mezar yerimi
Dünya’dan ne götürebilirim ki?
Hiҫ kimse bilmez türlü türlü yanan iҫimi
Sarhoşum sarhoşum uyandırmayın beni!
Hiҫ hesaba katmam bir kültürü veya dini
İnsanlıktır normum,
Ҫöpe attım iҫimde ki nefreti ve kini!
Sildim acı ҫeke ҫeke iҫimde ki egoist güdülerimi
Ama daha ҫok dövülmem gerek
İnsanlığın örsünde
Ders versem de en yüce bir kürsüde
Girmemek iҫin bukalemum gibi şekilden şekile
Kayıp olmadan kalmak iҫin kendimde
Sarhoşum sarhoşum uyandırmayın beni
Uyandıkҫa kirletiyor bu Dünya denen yer bedenimi
Uyanınca kanıyorum ben de dünyanın nimetlerine
Servetine ve şehvetine
Girmek iҫin bir gönüle …
Fakirim, lütfen beni zengin etme
Sarhoşum sarhoşum uyandırmayın beni
Arındırmak iҫin dünya nimetlerinden bedenimi
Tanımam ve kabul etmem
İnsanlıktan başka hiҫ bir rengi!

Birden bire bir doğaҫlama eşliğinde gelen duygularla yazdım bu şiirimi!


H. Hüseyin - 28.03.2020