3
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
712
Okunma
Caddeler sessizliğe bürünürken,
Düşüyoruz kendi derdimize,
Hafızamızı bir bir yitirirken,
Düşlemekten öte bir şey gelmiyor elimizden.
Mevsimi yok şimdi esen rüzgarların,
Her yerde boran,
Her yerde karayel var.
Tutulduk fırtınanın tam ortasına,
Nereye savruluyoruz bilemiyorum.
Her şey durdu,
Takvim yaprakları kopamıyor,
Duygularımız da son bahar yaprakları gibi,
Ha düştü düşüyor.
Sanırım bu duygunun adı çaresizlik,
Anlatmakla olmuyor,
Konuştuğumuz lisan anlaşılmıyor.
Çıkışı yok sanki bu buhranın,
Yalnız yaşıyor yalnız ölüyoruz.
5.0
100% (12)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
