Arena!

Dünkü kırgınlığın hibesine küfrü çekip
Kumsaatleri tepelemesine
Yol verirken tek tek
Yüzü bir avuç düzensizliğim
Morlukluklarını sayar
Bir ayar verip
Paralarken kendini çıkmak için o boş kürsüye
Uzaktaki tez canlı bir bulut kadar kara
Açılmayı dağlara soran bir kabuk kadar
Yara!
Olmaktı niyetim diyarlarına
Dur dinle dedim!
..

Pınarın uzuvlarını içimde hissederep taktım o sol kroşeyi!
Güneş gibi baba
Nankör kedi gibi sokulup
İç ısıtan blöfüne adanmışlığımda
Eliyle başımı okşamasına bir küçük seyirciyim şimdi
Yutarda köpüğürü bir baloncuk tanesinden
Haysiyetlerimi...
Patlatlamaya kalır bir nefesinde
Yukarda ürkek
Salınan her başıboş erkek gibi
Kırılgan bütün dallarına aniden sımsıkı tutundum bende
Okyanus fısıltılarında korudum yutkunuşlarımı
Şaşkın bir edayla düzerken boğazıma nefretini
Yine oynuyor oynuyunu üzerine dedi
Heyecan katıp dakikalara
Bir vakit daha.

Sabretmekten başka ne gelir elden
Sabret hadi sabredebilirsen!
Hepten bitikken bulurdu beni
Vururdu suratıma ters köşe yumruğunu
Kazanmak nedir iyi bilirdi!
Ve ben hep geçe kalınca anladım boğulduğumu!
Artık çekip alın onu benden!