Bir denize sarılıp
Orda yaşamak isterdim, martıların arasında
Kapılar üstüme kapanır
Güneşe yasak gelir sonra

Seslensem martılara
Balıklar duyar sesimi
Deniz gibi dalgalanır saçların burda
Sen denizsin saçların vurur kıyılarıma

Ben tırnaklarımla kazırım yokluğunu
Gün olur seni ararım
Gün olur sen içimde fırtınaya karışırsın
O en uzak yerde sen varsın

Yüreğime sarıldığın en uzak yerdesin
Yalnızlığıma bir dilim özlemek katarsın
Acıyla öfkeyle karşılık ağlarım
Gözyaşlarım denizler altında kalır

Gece sessizliğini örter üstüme
Günler yoktur artık
Yarınlar yok, sen yoksun
Yaşamak ölmekten çok uzak

Vakitli vakitsiz aklımdasın yine
Yüreğimin karanlığında geziniyorsun
güneş kızıllığını kaybetmek üzere
Gök maviliğini, bense özgürlüğü

Sonra bir fotoğraf karesine düşüyor ellerim
Ellerim korkak, yarını öldürüyor
Bir zindanı anımsatıyor yokluğun
Hiç bahar görmemiş bir sevdayı

İbrahim Dalkılıç