Ateş atıp yaktın viran hanemi,
Hararetim çıktı, nara yandım ben.
Yâr deyince yardın yine sinemi,
Tepeden tırnağa yaralandım ben.

Hiç sözüm geçmedi gönül kuşuna,
Merhamet dilendim boşu boşuna,
Benim acı çekmem gitti hoşuna,
Herkesin önünde karalandım ben.

Yarınım belirsiz, geçtim dünümden,
Dağlar yankılandı benim ünümden,
Salına, salına geçtin önümden,
Sen adım attıkça, paralandım ben.

Bütün yaptıklarım gözüne battı,
Mezada götürüp ucuza sattı,
Sinemi görseydin, çok acı tattı,
Hedef tahtasında sıralandım ben.

Üstüme gelince sanki boğuldum,
Gönül hanesinden erken kovuldum,
Geceden kalkarak yola koyuldum,
Kırık faylar gibi aralandım ben.

Ufuktan ayrılmaz dalgın bakışlar,
Cemreler düşmeden biter mi kışlar,
Yanaktan süzülür incecik yaşlar,
Akan gözyaşıyla durulandım ben.

Koskoca âlemde beni mi buldun?
Boş duran kalbime bir anda doldun,
Sevdayı başıma saran sen oldun,
Gönül ateşiyle kurulandım ben,



Sabri Koca





*Ün: ses, haykırış (manasında)