Kırık dökük ezgileri aldım dilime..
kaç kez kırdıysa hayat beni, nerede indirdiyse hangi darbeyi..
Oturdum saydım, hepsini..
Hepsi birden geçti gözlerimin önünden,
En çoka acıtanı vardı birde, en sağlam darbeyi yediğim yerde..
Senin adın var sevgilim..

Ki güzel bir adın var senin..
Özgürlük güzel şey..
Tutsak olduktan sonra birine özgür olmak iyidir.
Çok iyi zamanlamaydı kabul edelim..
Ayrılık kapıya dayanınca, kapısında acı çekiyorsun sevdiğinin.
Yarın sabah belki de kapı açıldıktan sonra,
Basıp geçersin orda dökülmüş her göz yaşına..
ve sen yaparsın bunu...
Çünkü hiç sevmedin.!

İşte şimdi gitme zamanı..
Burda yürümek emeklemeden sonraki ilk adımlar kadar zordur..
Burda yutkunamazsın ağlayamazsın bile..
Burası bile bile gidilmiş yolların hepsidir..
Sen daha yürümenin ne kadar zor olduğunu anlamadan,
Dönüp arkana baktığında ben artık görünmüyorumdur bile.
Böyle kötü hisettirir işte bu yol..
Ağlamamak en güzelidir..
Senin ağlamaman en güzelidir..

İçilmemiş bir yudum acı kahvenin hatrına,
ne yaşadıysak hayatta, ölüme borç bildiklerimdir..
Ve gelmemek gitmekten çok daha zordur sevgilim..
Çünkü gelmemekte gitmeye benziyor zaten biraz..
herşey herşeye bağlıdır unuttun mu..?
Çok fazla yarım kalmış şarkılarda ara dur bizi..
zaten hayatta kimse bilmiyor yerimizi, kimse bir yerlerde görmedi bizi..
Ben sevgilim..
Ben bu gece hayatından çekilenim..
hayatına çektiklerine selam söyle..

ybarskanmay 23:44 17.03.2020
Bir Veda Sahnesi..