Top yekûn ıssızlığın sökün ettiği
Sözcüklere bulaşmadan kiri ve kini duvarların da
Yalıtılmışlığında
Tavan’ın giydiği maviden bir mintan
Seyyah gölgelerle pazarlığa oturan
Dökülen saçlarında yılların…

Yıllanmış bir de bezginlik
Enginlere sirayet eden gözyaşı
Elbet ufkun na’şında biriken sayısız fısıltı
Kuru gürültüye pabuç bırakmayan
Köhne bir fener
Ilımlı yüreğin makberi olsa da karanlık
İzafi bir rotada darmaduman olmuş kaygılara
Kucak açan yalnızlığın
Hicvinde tutsak yolunmuş tutkular.

Aşkı hatmeden
Yakınlığı uzaklığı da fark etmeden
Gönül gözünde biriken bir veryansın
Saltanatı yalnızlığın
Kıyılara vuran
Hırçın dalgalar gibi
Köhne vedaların da sükûnu
Yaratılmışlığın ezeli ihanetinde
Rabbine sadık her yürekte saklı…

Şimdi elenen şiirler
Tükenen ümitler
Vara yoğa üzülen bulutun da sarkık gerdanında
Dolgun filizler
Eşlik ederken hacminde yalnızlığın
Bir deyiş kadar tutkulu
Bir öznede saklı tuttuğu dinmeyen nutku.

Bin bir yeis
Çapulcu düşler gezegeninde
Entarisi yırtık hüznün de beyitler aştığı
Aşınan yüreğe asla mübalağa etmeden
D/okunan bilinmezlikte saklı muradı.

Şimdi kaykılmış;
Yarın unutulmuş;
Dünden firar eden her acılı anı
Tutsak kelimelerine sefil şairin
Tebessümleri saklı tuttuğu her imgede
Açmaya mecali olmasa da çiçeklerin
Hatırına sevdiklerinin…

Sevilmeye ne cüret?
Sevdalı mizansende s/alınan yürek
Şimdi de mehtabı kolaçan eden silik bir yıldız gibi
Devasa aşkın hırpani ruhunda
Sobelenen nice yeti;
Yetim kalmışlığın hikmeti
Tahakküm etse de devran
Yana yakıla olsa da yaşamaya devam
Ne de olsa nutku henüz tutulmadı umutların.

Yaratılmışlığa biat
Tepeden tırnağa şükür dolu
Elbette izdivacı mutluluğun bir hürmet
Saygıda kusur etmeden
Doku(n)duğu yüreklerde uçuşan kanatları
Varsın hüküm sürsün mutluluk
Kelebek kadar kısa ömürlü içine saklandığı son izlek.



Dostlardan inciler...



Sessizliğin kamburunda hür bir mavi;

Her nöbet sancılı
Her felaket yankılı
Her izbede saklı
Aşkın firarı,,,

duygu tepeleriydi,,


Dünde
Mutluluğu
Bırakamadıktan sonra
Gelecekten olmayacak düşler kurmak da
İnsanın harcı


Asıl
Felaket denen şey
İnsanın
Sevgi ile
Zamana hükmedemeyişi,,


O
Zaman
Ne yapmalı
Varsa bir saatin
Onu aşka kurmalı



Çok sevdiğimiz hep beklemeli bizi,,......HASAN ÇAPRAZ ŞAİRİME TEŞEKKÜR EDERİM