Çekincelerimi anlatıyorum
Oysaki mevsimin kamburuna konan
Kelebeğin kanatlarından farksızlığım
Asla teselli etmiyor içimde kutsanan acıları.
Söğüt dallarında bir damla çiy olmaya özeniyorum
Gerisi gelmese de direniyorum
Bir de çiçek bahçeleri:
Hani İstanbul’un meşhur laleleri
Oysaki solgun bir günün ve gülün ertesiyim
İçimde yorgun acılar hutbesi
Dudaklarım ise esir düşmüş
Gördüğüm her izlekte
Büyüttüğüm insan suretleri.

Notalar da kırılgan
Önünü alamadığım bir hüzün dalgası
İçimi talan eden sıra dışı bir buse
Elbet konan alnıma
Sadece bir uğur böceği.

Ölümü öpüyorum kimi zaman:
Ölümsüzlüğe ferman yazdığım
Gel zaman git zaman
Bir de aklımın kalan harflerinde
Çözdüğüm bulmaca
Ne tenindeyim evrenin
Ne de sokulası yerin dibi
Ne de olsa mağdur bir düş birikintisiyim
Tıpkı yulaf ezmesi bir kahvaltıda
Ocakta unutulan ekmek gibi
İçimi dilimlediğim
Yetmedi:
Unutulmuş bir çay bardağı
Kaşığı kayıp
Ruhu da çok ayıp bir hikâyeden firar eden
Kıtlama şeker gibi.

Dişlerimi fırçaladığım Ayrılık Çeşmesi:
Sahi, hangi durağın yolcusuyum da
Varamadım gitti karşı yakaya
Yoksa entarim mi yırtık
Döşümde saklı düş yüklü imgeler gibi.

Seğirten nazım
Niyazımla sahip olduğum o kudret
Elbet Huda’nın sunduğu bir coşku
Göğü tırmalayan kuşların ayaklarında
Bir perdeyim belki de
Yetmedi evde unutulmuş bir bohça
İçinde peyda olan nice çeyizlik rüya
Güldüğüm kadar da var hani:
Beklediğim ne kaldı ki ölümden b/aşka?

Sözcüklere tutsaklığım
Yumuk gözlerinde çocukluğumun
Baş tacı edilen bir bebek gibi kucaktan kucağa
Aşkın hatırına dikilen bir elbise
Dar gelmeden bedenime
Söküklerine ruhumun isyan ettiğim bir düş arası.

G/örücü yalanlar
Belki de taziyeye gelmeyi unutan
Uhrevi duygular:
Sekantı mı ömrün?
Sevdalı bir yürekten taşan her aşkta saklı
Fermanı içimde kopan da bir vaveyla:
Kurumuş yaşların izinde sürsünler beni yeter ki
Elbet başka âlemlere:
Bir elemse nükseden
Doğurgan yüreğimde saklı sevdiklerim
Ve işinin de ehli acılar:
İşinize gelmezse de düşün yakamdan,
Dercesine
Süt liman bir ömre demir attığım
Sökün eden emirlere de elbet var itirazım.

Sadık olduğum sadece dualarım
Duyulmazlığıma şerh düşse de evren
En yakın muradım kendime
Elbet Rabbime âşık, yılmaz varlığım:
Öykündüğüm hangi düşse
Düşülesi bir çukurda unutulmadan çıkılası
Varmaksa hidayete
Kalan gücümün hikmetiyle.