GEL BE AYŞEGÜL

Hiç dinmiyor yüreğimin sızısı,
Yeter beklettiğin, gel be Ayşegül!
Böyle imiş, alnımızın yazısı,
Bu kalp sana ait, del be Ayşegül!

Ne biçim sevgidir, her gün artıyor,
Sığmaz oldu, yüreğimi yırtıyor,
Kaybederim diye, aklım pırtıyor,
Ne olur, her akşam gel be Ayşegül!

Gitme dershaneye, dersi ben verem,
Farklı bir çiçeksin, seni ben derem,
Sen iste, önüne dünyayı serem,
Beni, benim gibi sev be Ayşegül!

Sabahın köründe çıkarsın evden,
Bir yol arkadaşın var mıdır köyden?
Kalbim yoldaş olsun, büyüktür devden!
Benim ol, tek beni sev be Ayşegül!

İçimde bir korku vardır, nedensiz,
Belki sen gurbette yaşarsın bensiz,
Gidersen çekilmez bu diyar sensiz,
Ne olursun gitme, kal be Ayşegül!

Arif der, seninle neler düşledim,
Yüreğime, hücre hücre işledim,
Yüce Yaradan’dan, seni istedim,
Her şeye hazırım, gel be Ayşegül!

Arif GÖLGE
(Anamur, 12 Ekim 2005)