16
Yorum
32
Beğeni
0,0
Puan
840
Okunma

işte yağmura koşanlar, çıplak ayaklı
özlerler bağı bahçeyi değil, ırgatlığı
satılmayan yurt toprağına
kazma sallamayı
hayat işte bu
yağmur sesine eklemek sevgi sesini
buhar olup uçmadan sokağının hevesi
yaşamın o ölümsüz eşini
ıpıl ıpıl ilerde, birikinti yağmur gölgesi
yere konan damla barış sesi
sızıp geliyor düşlerden
acıtan iğnesinden yaşamın
geride kalmıyor şehitler
badanasız duvarları sıvamıyor hiç kimse
yürekler de sıvasız, çatlak
tamiri imkânsız sanki umudun
bir çocuk yağmurdan çıplak
gözyaşına uzanıyor
o en çıplak, kanatılmış elleri
belki kucaklar az sonra
kaybolmuş annesinin gölgesi..
06. 03. 2020 / nazik Gülünay