Kan kırmızı günlerin enkazı altında kaldım Hafız
Bal tüten gözler çekilirken Kaf Dağına
Soluğumda buz esintisi vardı
Kalbimin kolonlarında kuş cıvıltısı
Ve damarlarımın kirişlerinde kan sızıntısı
Ölmek istedim ölümün pervazsız penceresinde
Ölmek ki kader kesiği muştuydu
Bakışlar çürürken membasında
Yol almak ukbaya
Şiir tadında kaldı kursağımda

Hasretle pıhtılaşan karanlığa doydum Hafız
Efsunlu sözler dağlarken yaralarımı
Geceye mihmandım zemheri saatlerinde
Dalında kuruyan taze gülleri gördü bu gözler
İçi yağmalanmış mısraların intiharını
Ayaz vurmuş yüreklerin ilkbaharını
İhanet göveren memelerden süzülen kin buharını
Gördüm dönmedi ,parçalandı dilim
Köz püskürdüm ne var ki sönmedi ruhum

Bizi silip süpüren metal yorgunu bu hayat
Nefret edilecek kadar anlamsız beyaz Hafız
Bulutlar olduğundan kesif
Rüzgar kör ocak misali keyifsiz
Gürlese de sema yağmur epeydir sessiz
Hem bulutları da vurdular paslı bir rovalverle
Tadını emdiler güneşin
Posasından ışımaz artık hanemize yazılacak bir yıldız
Gidelim Hafız gitmek çok net beyaz
Ölsek bile bu beden bu yürekle
Hiçbir mezara sığmaz…