2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
580
Okunma
Toparlanıp gittiğimde kendimden
Ufuklar kadar uzak
Duvarlar kadar soğuktu
Göğsümde büyüyen esaret
Ne tanıdık sesler
Ne de kalabalıklar dokunurdu
Issız hücreler kadar
karanlıktık birbirimize
Bağışlamayı beceremedik
Ki; bağışlanmadık hiçbir zaman
Eksik kaldık oyunlardan
Sokaklarda süpürülen
Çocukluğumuz tozardı
İzlerdik buram buram
Şimdilerde hiçbir yeni
Daha güzel değil eskilerden
Benliğimizde anne zamanları
Koynumuzda boşluklar
Bir bilseniz
Ah..!
Heybemizde kaç ömürlük hasret var.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz