BA’S

I

kayıp gidiyor dünya göz yuvalarımdan
anlıyorum ardını
o dipdiri uzayı

sonra bulut gibi iniyorsun kucağıma, koynuma
kollarımla sarmaya gücümün yetmediği şeyin bir gül iskeleti olduğunu söylüyor tanrı
ikna oluyorum
yumuşacık düşerken başın omzuma

peki ne tür bir avın vicdan azabı olabilir bu bendeki gittikçe kalabalıklaşan omurga?!
sürekli batıp duran ensemde

sonra istihareye yatar gibi uzanıyorum üzerine
krize girermişçesine - içine

hızla severdim hep
hızla uyuşurdum

patlayan yaralarıma rağmen
koşarak doğardı çocuklarım her sevişmede

II

bir mucize eseri eklemişsin başını göğüs kafesime
neyim varsa terleye terleye birikecek şimdi sende
ve benden kaçan o çocuk sarılacak karakterine

su bulacak dolacağı çukuru
tırtıl bulacak içindeki kelebeği
ve tamamlanacak iskelet bir kıyamet gecesi

III

sarılınca kederlenmeden unuttuğumuz bir hatıraydı hayat
gözlerin, her sabahımın ekmeği

delikanlılığımız, kozasından bin kelebek çıkacağını sanan o tırtıl gibi düşmüş mahallesine

ne zaman çarpsa başım göğsüne
korkunç alkışlar kopardı içimde

ahh! kalp yoksa ter mi pompalardı

bir o zamanlar çocukluğumu döver yatışırdı tanrı!
“HİÇ ERKEK KARDEŞİNE AŞIK OLUNUR MU?!”
bir o zamanlar yer değiştirirdi cennet cehennem

elle tutulur olurdu utancım!

affet! zeytin kendini vermiş - siyah
affet! incir sütle dolmuş - acı

artık üzmüyor beni sağırlığın
paramparça dağılıyorum sadece

sonra nasıl yanıyorum ardını göre göre
bir yaz yağmuru gibi yağıyorsun yüzüme gözüme
ve nasıl ağırlaşıyor yatağın ortasına getirip döktüğümüz kemikler

nasıl bir avın leşi bu hayat böyle sırtımda?!

eziliyorum! eziliyorum...

IV

ahh! yüreğim karıştı
bu okyanus hangi delikanlının açık yarası
ahh! kafam karıştı
kalp yoksa gözyaşı mı pompalardı