Umutsuz – Düzenlenmiş Şiir

Artık “gel” demenin vakti geçti
Tarihte yitik bir uygarlığı arıyorum
Hiçbir zaman hükümdar olmadım sana
Ama hükmetmek isterdim eski bakışına

Ruhum, ummadığım anlarda anıyor seni
Ve gözlerim sessizce ağlıyor derinden
Tarifsiz bir acının içindeyim
Göz kaslarım titriyor, içe çöken hüzünden

Mola verdiğimiz o çeşme yok artık
İçtiğim tüm sular bulanık
Sepetle buğday sersem de bağıma
Konmuyor gitmek bilmeyen o sığırcık

İçimde ölçüsüz bir volkan kaynıyor
Her alev ciğerlerime haykırıyor
Yıkılmaz sandığım burçlar dimdik
Gelmek istesem de yollar geçit vermiyor

Yuva sandığım bu evin son direnişi bu
Bir fırtına bekliyor yıkılmak için bahane
Her taşına sinmiş küflenmiş sessizlikte
Adın yazılı, alfabedeki tüm harflerden büyük

Öğretmediler yazmayan kitaplarda:
Eğer bir sevda akan suya karışırsa
Ve önüne bir set kurulamazsa
Bir daha geri vermezmiş senden aldığını