YALNIZLIĞIM KALK GİDELİM – Düzenlenmiş Şiir

Yalnızlığım, gel bugün yağmurda gezelim
Asit yoğunluğunu ölçmeden
Eritiyor bedeni – zaten erimiş gibiyim
Islanalım yağmurda, o yanımızda yokken
Gülüşelim hayalimizle, gözlerimizi kapatarak

Bazen genç ölmeden yaşanır hayat
Bir kuytuda kurutalım bedenimizi
Başımız ağrıyınca aramayalım ilaçsız eczane
Zaten çare yok bizim yalnızlığımıza
Sonra binelim arabamıza ve çarpalım dünyaya
Elimizde yalnızca pusulamız: bir kelime

Yalnızlıktır – adı üzerinde yalnız yaşamak
Kimsenin uğramadığı, duraksız bir yol
Karanlıkta ışık saçan bir trene binelim
Vagonu, kompartımanı önemsemeden
Acıyı taşıyan valizi koyalım rafa
Geleceği beklemeden, geçmişsizce
Yollar anlatıversin kendini
Biz seninle iki kişilik uyuyalım
Uyandığımızda birbirimize sarılı
Yalnızlıkla bir beden gibi
Sessiz süzülsün gözyaşlarımız
Kimsenin bakışına takılmadan
Seninle yalnız, yapayalnız
Yitip gidelim bilinmez bir yolculukta

Umursamadan geçmişin tozlu defterini
Titretelim gecenin tüm ışıklarını
Uçurumlara özensek bile
Duymasın kulaklarımız çobanın kavalını
Geriye bakan gözler irkilsin
Irmaklarda yıkansın kirli yanlarımız

Düş tacirleri avutmasın artık bizi
Unutalım ismini, kalsın geride
Toparlayıp hedefine koyalım
Keskin bir nişancının...

Nişan aldığı yürek gibi çıplak
Sonsuzluğa sıkarız sessizce
Ve eğer bu da son çaremizse
O zaman yalnızlığım,
Kalk gidelim ölüme birlikte