Yerinden yurdunda savrulmuş
Bir parça çorlu Toprağım ben!
Az meczup çokça da göçebe
Küf kokan bedenine saklansam
Biraz yosun, biraz nem,
Biraz hüsran, biraz küf kokan
Izin ver lütfen mültecin olayım
Belki yeniden umutlanırım
Göz kırparım yaşama
Yaşama sarılırım yeniden
Ufacık inancım olsa
Azda umudum
O umudumu saklı tutarım
Göstermem ona buna.
Yaprağım gazel olmuş
Al kollarına faili mi içimde arama
iyisimi merak etme hiç’liğini
Yerini, yurdunu, kimliğini hiç sorma
Hatta yargılama, konuşma ;
Kör bir cellada denk geldim
Umutlarım delik deşik
Ölüyorum dedim de
Yüreği ile duydu mu ?
Kimliksizim;
Hayat bezgini,
Güzel gün fakiri
Uzak yanlızlıklardan geldim
Yüreğine sığınsam?
Halsizim, savunmasız
Biçareyim ve de sahipsiz
Tut lütfen (d)üşüyorum...

Zülfü Canan