BENZERDİ BANA
Okyanus çekildi
Altından ayaklarımın
Şakaklarıma düştü perçemin,
Yokluğun buz gibi yağdı çıplak başıma.
Yüreğimde nergisler bitti
Kimse beklemedi seni
Döneceksin diye
Gözlerimde iki fener, ayaklarım kömür.
Özlem öylesine saklandı, karlar üşüdü,
Çöllerde savruldum
Bir serap kırıntısında kumları giyindim
Öfkeli bir baba olamadım ardında,
Kimi kez bulsan da
Bende yolunu şaşırmış bir çocuk.
Bir dağ gerekti içindeki çocuğa,
Ciğerlerini söktün uçurtma yaptın
Her şenlikte göklerdeydi uçurtman.
Tüm rüzgârları doğrulttun
Neredeyse ufuk da eğrilecekti
Hüznün bükük
Bakışların eğri kaldı.
Sana ‘’ağlama’’ demiştim,
Sen güldün bana değirmen başında.
İçim belki aydınlanacaktı,
Gülüşün dönmeseydi gözyaşı tarlasına.
Sonra beni yarattın bedeninden
Hiç soluk almadığım kuytu odalarda,
Başımın değmediği yastıklardan.
Ne bulut oldum sana
Ne de oltanda şaşkın bir balık.
Uzak kaldık birbirimize
Aynalarda seni gördüm hep,
Yere dökülen vefasız gölgendi,
Bir yandan öbür yana benzerdi bana.
MUSTAFA SÖYLEMEZ