Öznesi yok bir bahçedeyim
ölüm konuşan sevmelerin koynunda
dün hafızalı mutlulukları geziyorum
çarığım çapaklı bir niyetle
ölüme konuşuyorum

“sakla kendimden beni ey
ey hiç bilinmeyenli varoluş manevrası”

sadra şifa bir kendimken rayiham
şimdi bu ıssız vadide koyu bir sebebin tepesinde
bildik kelimelerden sıyırıp halimi
ölümü söyleniyorum

“tut beni kimliklerimden ey
sefersiz bırakma gönül makamlarına ey”

bağışta bulundum gölgemin içine etimi
kemiklerimden tok bir ses çıktı çarpınca ruhuma
bu mihnetle kul oldum
Allah kanıtlı her anda tutarak nefesimi

“ey ölmek kibriyle durulan hayat
sakın teslimiyetimde çoğalan aşktan ey”

şimdi isyan kurbanlı şemsiyemi açtım geceye
bu maceranın mıntıkası yok hayatta
bir ölmek şeydası kurutur kötülüğü
bir de aşkın behemahal tanrısal gücü

“göç çareli menzillerden ırarak ruhumu ey
mevzi tuttum kalbimin steplerini sana sevgili ey”