9
Yorum
26
Beğeni
5,0
Puan
572
Okunma
Bir tarihte İstanbul Küçük Yalı da deniz kenarında bir dost bir arkadaşımla çay içiyoruz. Arkadaşım Nükhet teyze o sıralar kızını kaybetmiş,çok üzgün. PTT HST. arkadaşız, o gün de izinli çıkıp evlerine uğradık. Küçük yalıda çok şirin bir yerde evleri deniz o an muhteşem güneş batıyor ve gurup muhteşem. Orada bir açık kafede çaylarımızı yudumlarken,benden kızı için bir şiir yazmamı istemişti. Nükhet Bulak Zobu ’nun kızı için.
Martılar süzülür deniz üstünde
Geçmiyor geçmiyor ıstırabım
Hüzünler içimde.
Güneşin güzelliği denizi süslerken
Dünyaya ışıklar saçan aşk
Beni sensizken büyülemiyor
Ağaçlar, kuşlar, dağlar,tepeler...
Ne bana ne gözlerime teselli olamaz.
Bakarım göremem sensiz dünyayı,
Neyi görmek ister gözlerim bilemem bilemem,
Resimlere bakar bakarım öylece...
Resimler ne söyler ruhumdaki yalnızlığıma
Çok şeyler ama, bakarım göremem
O çok uzaklarda herhalde aradığım
Orada da yok, istediğim varlığım.
Aygün Deniz 14 ekim İstanbul.
5.0
100% (20)
Cevap Yaz