Hastayım.
Yine grip olmuşum sevgilim.
Revire çıktım.
Doktor da şiir yazıyormuş...
Hayati tehliken yok sadece aşk acısı çekiyorsun dedi doktor.

Güldüm...
Yorgunum dedim. İstirahat verdi.
Koğuşa çıkarken kapısını tıklattım hısımım olan uykuyu.
Bu cümleden sonra yazıla bilecek kelimenin "hasım" olduğunu düşünen çaylak şair.
Sen de haklısın...
Zaten benden şair olmazda, zorla şair yaptılar işte.
Her neyse be güzelim.
Ne fark eder ki bugün de yolum sana çıktı.

Memleketimin yolları kadar uzun ve güzeller sana giden yollar.
Ah bir bilsen, gözlerin ve sırtımda ki hançerler rehin aldı beni.
Saatlerim asıldı duvarlara.
Saat kaç gibi ölürüm bilemem.
Kuş gibi bir nefeslik bir canım var şimdi.
Onu da al senin olsun vallahi...

El yazıma bir beyaz kâğıt, ölmek en güzel bu şiire yakışır.
Yaşamak beyaz bir defter değil de nedir?
Hangi şairden çaldığın cümleler bu şiir?
Para çalanlar da hırsız, şairlerde...
En büyük hırsız benim belki de.
Herkesin hayatından çaldım kendime.
Edebiyat yüklüyüm artık, kitaplardan öğrendim hayatı.
Her an ağlaya bilirim.
Çok fazla şiirden de ölebilirim...

Herkesin hayatı ayrı bir otobüste giderken üzüntü ve pişmanlık durağından ağladım sana.
Ve sen yoktun...
Benim öldüğüm anlarda sen hiç olmadın.
Ve param olsaydı hiç bir zaman kaçırmazdım.
Ve kızmazdım boynumu büken kadere.

Durduramıyorum bunu sevgilim.
Bedenim ağırlaşıyor...
Düşünmek, kafamda duran ak saç telleri gibi isteksiz ve kopardıkça yinelenen bir döngü gibi...
Askerlik beş yıl sürdü burada.

Evet, hastayım.
Ne zaman iyi idim ki?
Bir şeyi merak ediyorum.
Şiir kitapları neden okunmuyor?

Hep yanlış düşünüyoruz, hiç yalnız düşünmedik zaten.
Her şiirin içinde bir hikaye, bir insan var oysa.
Düşünmenin en kalın ansiklopedisi şiir kitaplarıdır bence.
Kime neyi anlatıyorsam, kitap okuyan mı var bu ülkede sevgilim.

Hastayım...
Doktor reçeteye şiir yazmış.
Dalga geçiyor benden ibine
Şiir sana para kazandırmaz dedim.
İnanmadı...
Gerçi ben de inanmamıştım abim her gün dedikçe.
İnanmadım çünkü abim kitap okumaz...

Hastayım dedim bir günlük istirahat verdi bana doktor.
Bense şu kitabı bir günde nasıl bitirebilirim onun derdindeyim.
Sahi neyin peşindeyim ben?

Sevdiklerimi kaybettikten beri hissizim.
Şarkılar ayakta tutuyor beni.
Ne zaman güzel bir kız görsem gözlerim dağlanıyor.
Güzel kızlar ne güzel gülüyorlar...
Kızma bana sevgilim.
İster istemez şiir yazasım geliyor.
Süründürüyor beni gözlerin.
Sen gülüyorsun ben şiir yazıyorum.
Sen ağlıyorsun ben şiir yazıyorum.
Sen susuyorsun ben şiir yazıyorum.
Sen gidiyorsun ben yine şiir yazıyorum.
Ben niye şiir yazıyorum?

Az sevmek gibi bir şey varda ben mi bilmiyorum.
Herkes gidiyor da ben neden duruyorum?
Neyi bekliyorum?
Unutmak için bile şiir yazıyorum.
İzin vermiyorlar buna.
Hastayken bile...

Sevmek bileti tükenmiş bir hayatın içindeyim.
Mutluluk seansı dolu, yaşamak yabancı dilde bir film.
Konusu ise acı ve dram.
Bir girse sinemalara Oscar ödülü alırdı şimdi aşkın kıyısından geçmeyen özgeçmişim.
Ve gençliğim...
Yaşlı mıyım ki?
Ne yaşadık ki?
Siz yaşıyor musunuz peki?
Paralel bir doğru gibi dümdüz yaşamaktan bıkmadınız mı?

Her neyse şu kitap bana neden bakıyor?
Bitirmeli miyim?
Hastayım ama ne fark eder ki?
Ben hiç iyileşmedim...
Hep seni sevdim. O yüzden ölemiyorum.
Ölemiyorum kızım.
Hep söylüyorum, ölmek istiyorum.
Ama es geçiyor beni ölmek.
Ben neden hastayım?
Her günüm böyle boktan işte.
Hastayım diyorum en fazla doktor şiir yazıyor bana.
Şaka gibi...
Gülürsen belki iyileşirim...
Belki de ölürüm.
Hastayım, en fazla ölürüm...

Hayatım hep böyle boktan işte...