Takvim yaprağına bir ahenk düştü
Şubatın on dördü, ayın yarısı
Seni ilk gördüğüm güne denk düştü
Ey sevgili sana olsun darısı
Karamsar dünyama nice renk düştü

Hayaller pembedir, umutlar mavi
Bütün aşklar tatlı başlar dediler
Seni kader yazan kalem semavi
Gönül aşk derdinde ne derman diler
Sevdiğinden başka var mı tedavi

Ne mor menekşe ne kızıl gül timsal
Eşin ve benzerin yok derken sözümde
Çiçekler dışında dilersen misal
Hava kadar şartsın benim gözümde
Su hadar azizsin, nur kadar kutsal

Seninle çekildi gözüme perde
Yenilgiye düştüm sabır sebatta
Güzelliğin zulme vardığı yerde
Sevgililer günü on dört şubatta
Amansız vurulmak varmış kaderde

Hicaz çöllerinde yitik namzettim
Seraba gizlenmiş tuzaksın ki
Beni Kerem seni Aslı farzettim
Elime o kadar uzaktasın ki
Gökteki yıldızı sana benzettim

Dumanlı dağlarda yitikse umut
Aslan sükût bağlar, çakal ulurmuş
Her aşkın yağmuru özünde mevcut
Çileli âşığı arar bulurmuş
Sulu sepken gözlü sevdalı bulut

Ayrılık dillerde zehir zemberek
Kalem yazsa kağıt üst üste yığmaz
Aşk şiirlerine mısra dizerek
Sana olan sevgim bir güne sığmaz
Gün değil yıl değil, asırlar gerek

Göçebe eyledin, mekânsızım ben
Geceye kar yağar, gündüze dolu
Sürgünüm fermanlı iskânsızım ben
Bitiminde başlar bu aşkın yolu
Vuslat menziline imkânsızım ben

Ey gökteki yıldız, elime insen
Uzaktan göz kırpmak nedir öylece
Kıyamet mi kopar yerde gezinsen
En son düşündüğüm sensin her gece
Sabah aklıma ilk sen gelirsin sen

Gel artık, yıkılsın, aşılmaz duvar
İki elim varken iş görmez niçin
Bu günden yarına ölene kadar
Hayata dört elle sarılmak için
Senin ellerine ihtiyacım var
-----