.
Kıssaya, masala saplandık kaldık,
Dünde yaşamaktan günü unuttuk...
Tarihten ders değil, boş gurur aldık,
Arkaya bakmaktan önü unuttuk...
.
Uygarlık yurduna uzanan izde,
Güya hep birlikte yürüdük biz de...
Eridik bireyi çürüten bizde...
Bizi biz yapacak beni unuttuk...
.
Deyip nasıl olsa bu dünya fani,
“Küffara” kaptırdık ilim, irfanı...
Geceye sarıp da güneşi yani,
Aydınlık sabahı, tanı unuttuk...
.
Medeni insanın bilgisi silah,
Bilgi düşmanına neylesin İlah...
Oyalarken bizi sahte bir felah,
Eskiyen hayatı, canı unuttuk...
.
Kalkınmanın sihri ortak akılda,
Zihnin anahtarı çağdaş okulda...
Bir ışık ararken “mübarek” kulda,
Gerçeğin durduğu yönü unuttuk...
.
Hileye kar etmez ahlak örtümüz,
Adil tartmaz hukuk, vicdan tartımız...
Pek oynak ölçümüz, eksi-artımız,
Namuslu metreyi, tonu unuttuk...
.
Hoyrat bakar kibar köylü hayvana,
Bilmez tarla-tapan sebze, meyva ne...
Her şey tonla gelir Çin’den ayvana,
Yerli eti, yağı, yünü unuttuk...
.
Sanki çaylar kuru, topraklar çorak,
Arpa, buğday yandı, kırıldı orak...
Arka, değirmene kalmadı gerek,
Tekneyi, mayayı, unu unuttuk...
.
Esaret denilen zinciri kırdı,
Özgür teslim etti bize bu yurdu...
Güç ararsan kalbi yokla buyurdu,
Ata’nın umudu, kanı unuttuk...
.
Ömür ölçeğinde durunca ibre,
Mana yaşar gider, ten girer kabre...
İyilik nur olur, kötülük gübre,
Yaklaşan bu mutlak sonu unuttuk...
.
Veli BOSTANCI