Ya Yol Ya El Ver!

Aralara gizlenir ipuçları
Düşerken anlatır kar tanesinden
Çıtırtılar büyüyünce çığlara
Sistem bırakılmalı

Küçük bir çocuğun gözleri bazen
Anne nasihatları
Yol ver dizeleri çoğalırsa satırlara
İnsan durup düşünmeliydi

Şişkin bir bulut ekibi söyler tüm bunları
Gözyaşlarını tutar azgın gecelerde
Akıl vermek ister bütün olanlara
"Yangınlara yol ver!"

Yol ver giden kuşlara
Kadme yol ver
Hızla geçen zamana
Sana yapılanlara...

Bilmek istedi tabi merakı hayalcinin
Doğru olanın ona gösterilmesini
Taslağını çizerdi böylece geleceğin
Sesini duyurmasını umudiyetinin
Dönmesini isterdi güzelliğine emeğinin
Bu azabında sönmesini can alıp vermenin!

Sahi Yol vermelimiydi?
Şimdiye kalan baharlara
Şimdi edilen türkü nakaratlarına
Önemine çaresizliğin
Berraklığına masumiyetin
Bunca şeye değermiydi yinede
Bunda ızdıraba
Ve yeniden yeşermeye
Ve yeniden katılmak yaşama...

Çok muydu seçim
Çok muydu yaşananlar
Ya unutmak?
Ağır mı geldi
Bitmeli mi hediyesi kelebekliğin

Esneyen gözle bakakalmak olanlara
Ağıt bir dille yakarmak
Sağır kulaklarla anlamaya çalışmak
Yinede iyisi ümidine kapılmak
Şükür duyurmak sofralarına
Çoklukta varolmak adına
Hikayeye bir oyun kurarak
Gençliğine yol mu vermeli el mi?