Düşümü yorumluyorken oldu ne olduysa
Kendi dünyamın fotoğrafı giriyorken gözlerimden içeri
ve sesler raksederek ulaşıyorken ruhuma, hiçbir kokuyu alamıyordum artık

Bu soğuk hava titretiyorken içimi,
İçim içinde kayıp.
Yokluyorum bedenimi gittiğinden beri. Kendimde kendime yetecek kadar ben kalmamış.
Yokedilişimin kırkı çıkmış.
Helal ettiğimden beri kendimi sana
Vatan sağ, dostlar zaten..

Kabul edilmemiş bir kurbanın kanına ediyorken secde, ihram giyen gözlerine b/akıyorum Gözlerin pimi çekilmiş bomba
Sözlerin yalancı bir Tanrının vahyi.
Hiçbir din dindirmiyor ruhumdaki acıyı.
Suretin düşürüyor sırattan sîretimi.
Mezar taşı yok külleri kainata dağılmış bedenimin.

Hangi ütopyanın peygamberisin sen? Kavmini katleden..
Oysa bir tek ben inanmıştım dinine, diyanetine.
Yarım asır sultan olmuştum Mısır’a gözlerinde.
Nasır tutmuştu imanım Kabe’nde.

Kendimi feda ederek uzandı boynum ibrahim’in bıçağının altına.
Bıçak keskin, gidişin kâvi. Ateşin zemherî. Kesildi boğazım, yandı pusulam.
Azra’il tükürdü yüzüme.
Cebra’il o günden beri zaten firarî,
İflas bayrağını dikip yüzüme gitti Mika’il.
Üfledi surunu israf’il.
Dört il’dende böyle kovuldum,
Cehennemim ben...

Berrin Nilgün Kılıç
12 Ocak

...