Baştan aşağı hastalık olan insanlık
iyileşsin diye atıldı cehenneme
Dante resmetti ölümü
Gözlerimle gördüm
Bir tuvalin astar boyası idi çığlık
Koptu sessizce
Kimse işitmedi

Adalet sancısı, iktidar ve varoluş çabası
Öküzün boynuzunda dünya döngüsü
Sigortalı iş, biraz karın tokluğu
Geviş getiren bir toplumun ölmek için yarışı
Kimse birinci olmak için koşmadı

Yaşlandığında değil
Umudunu yitirdiğinde öldü insan
Çorak derisi dökülürken yerlere
Anılarından koparıp yamadı yarasını
Yol bitmiş, kimse ile işi yok
Bir kibrit çakan olsa yanacak cesede,
Birileri ateş olmadı

Bohçalayıp hayatı yüklendi sırtına
Bir parça kudret, kararında nefret
Kendi doğruları, dibi tutmuş keder
Az biraz tefeciden araklanmış mutluluklar
Ah bir de kendi rengine yenilmiş o beyaz saçlar
Iyileşmesi için dağladı cehennemin ucu ile kendini

Çünkü o ;
yandığı kadar insan
ve kor alevle iyileşen vebaydı..

Berrin Nilgün Kılıç