Hortumlara gelesice rüzgarın eşliğinde
Bir tufanın tepesinden izliyorum hayatı
Lamba cini dil çıkarıyor
Üç dilek hakkımı karıncalara peşkeş çekmiş
Aritmetiği felç olmuş bir ayağı çukurda zihnimin
Üç yanlış beni bir doğrunun götürdüğü yerde
Keyfimin kahyasına gömlek üstüne gömlek giydirirken
Hiç bir hesabı tutmuyordu cepkeni delik yeleğimin

Sonra hayat yemediklerimin adisyonunu koydu masaya
Masanın tahta ayaklarının ikisi kırık
Sol bileğim sağ tarafından çıkık
Vurdum masaya

Kaç kelimenin rengi soldu bilmiyorum
Gözlerim kendini tavana asmış
Kurumasını bekliyor ağacım dar
Kaç sessizliğe çarptı bu köhne bedenim
Saymadım

Şimdi kıyametin kopması için çektim pimini
el fenerimin
Işık kendini karanlığa mezar yapmış
Ölüler çıngıraklı yılanlara orkestra şefi
Ben ise kanadı fa notasından kırık beyaz güvercin

Bitmedi bitmiyor kahrolası kaosu gün dönümlerinin
Yarısı içilmiş, yarası yoğun bakımlık şarap kırmızısı gözlerim
Kan çanağı
Kaç asır daha bekleyeceğim
Daha kaç asır gelmeyeceksin
Dürüp büküp geçmişi bir gece ansızın -kendimden- geçip gideceğim...

...
Berrin Nilgün Kılıç
30 Ocak