Yeşille maviyi karıştırıp birbirine
Kıpkırmızı bir acı yarattım kendime seninle
Ellerim katliamlarımın faili
Güneşi söndürüp zemheri bir soğuğu giydirip gözlerime
Dönüşü olmayan yollara gittin
Soğuktan donarak kırılıp dökülen parmaklarımla, ağıtlar yaktım ölüşüme
En güzel senle öldüm ben
En güzel senle ölmek bence.
Hiç bir kurşun sessizliğin kadar parçalayamaz
Hiç bir bıçak yarası bu kadar derin olmaz
Topladın aldın giderken
Yarınlar için kullanılacak nefesi,
Umudu ve geleceği
Topladın götürdün
Işığı ve renkleri
Hiç işine yaramayacak onca şeyi alıp
Gömülüp sessizliğe gittin
Bu şehir şimdi uykuya hasret
Gözlerinin altı mor ve kuşları ölmüş gökyüzünün
Herşeyi alıp gitmişsin
Geriye mezar taşı olmayan bir avuç cinayet
Gayet meşru bir acı ve garip yalanlar
Hesabı çoktan ödenmiş yarım yamalak bir hayat
Paramparça olmuş can kırıkları
Şimdi her şey her yer harap
...
Berrin Nilgün Kılıç