11
Yorum
36
Beğeni
5,0
Puan
2082
Okunma

Hüzünbaz bir gecenin
ezana denk gelen sözlerinde
efkarı demliyorum
gözlerimin düşleri boşalttığı yerde.
Geçmiş zaman kipleri
tırmalıyor boğazımı.
Pas tutan kalbim
yaşlı bir saat gibi gıcırdıyor
karanlıklar içinde.
Işıklar sönük
sözcükler donuk.
Öznesi ben olan
ömrümün sessizliğinde.
Ve;
İlk kar yağıyor İstanbul’a
Kar yanığı saçlarını anımsatıyor bana
Pus tutmuş umutlar uyanırken aşka
Çok sevip çok söyleyemediğimiz
suskun çocuklar duruyor karşımda.
İçinden geçiyoruz bir sözcüğün
Kırlangıç gibi..
Öznesi ’’Sen ’’olan.
Ekoseli puşine yaslanıyorum.
is gibi, sus gibi, hasret dolu.
Eriyor aramızdaki buz parçaları.
Gülümseyerek uyanıyorum
hüznümü ıslatan rüyadan.
Geçiyor göğsümden bulutların en grisi
Ürpertiyor tenimi.
Dönmeyecek bir rüzgarın nefesi.
.....
Ferdaca
5.0
95% (20)
4.0
5% (1)