Masallara beşik, salıncak olmuş
Milyonlar içinde yalıncak olmuş
Oyuncak emrinde oyuncak olmuş
Sorsanız hayatta aldanmıyorlar
İnsan bu diyorum, inanmıyorlar

Unutalı karşılıklı sohbeti
Çıkarmış kalbinden halis niyeti
Bozmuş kimyasını hınzırın eti
Sevdiklerini hiç kıskanmıyorlar
İnsan bu diyorum, inanmıyorlar

Rehber olmayınca İslam’ın şartı
İşlemekte mahir her türlü haltı
Irgalamaz olmuş toprağın altı
Haramı yer iken tıkanmıyorlar
İnsan bu diyorum, inanmıyorlar

Tapındıkça içindeki hayvana
Yaslamaz hiç arkasını Rahman’a
Ters giydirir pabucunu şeytana
Çiğ süt emmiş umut bağlanmıyorlar
İnsan bu diyorum, inanmıyorlar

Varlık sırrı konmayınca temele
Her yol mubah olmuş sanki emele
Çeki düzen vermek için amele
Ölmeden ölüme yollanmıyorlar
İnsan bu diyorum, inanmıyorlar

Hilkat garibesi yıkılmaz sözle
Saf dışı koymuşlar beyni narkozla
Uyanacak diye gözle ha gözle
Gaflet uykusundan uyanmıyorlar
İnsan bu diyorum, inanmıyorlar

Un ufak ederken feleğin çarkı
Sihirli değnekten yok iken farkı
Dense de türüne insanlık ırkı
Hoşgörü, erdemi kullanmıyorlar
İnsan bu diyorum, inanmıyorlar

Karıştırmaz hiç kimseyi işine
Nasihat verirsin gitmez hoşuna
İnat etme, yorulma gel boşuna
Delibal’ca uyum sağlanmıyorlar
İnsan bu diyorum, inanmıyorlar

DELİBAL – Celil ÇINKIR