bir sayfaya adım atarsın
sen olan bir odaya
kurumuş bir çiçekten başka
bir şey çarpmaz gözüne
derken hortlar anılar
bir bir kovarsın
işe yaramayan suretleri
iyi ki gömmüşüm dersin
şeytan görsün yüzlerini


s’olmayan aşkı yaşamak da insani demek
yılları boyamış hüznün rengine
cendereye almış günleri
giriş çıkış yasak bir tutsak hanede
kendince kuş uçurmak


bir memur yetecek mi
kayıpları hesaplamaya
dolaptaki defterlerde günlük kokusu
kim girer küflü yuvaya
öyle yükseklerde değil yıkılış
bir taş yuvarlanmış
bir taşın ardı sıra
yer yine yerinde


göğü boşuna aramışım arkanda
elimdeyken bütün yıldızlar
yol açarken güller bana
sen demişim içimde boy atan ummana
izin vermemişim girsin bir deliğe
yokluğa mahkûm olsun sureti


ne olduğunu anlattı bana
boş yıllarda gezinip durmak
hiçti derine inmezse sızı
bacalarda tüten ateşsiz duman
hiçti

hiç..

04. 01. 2020 / Nazik Gülünay