Hasretlik iz bıraktı; nokta, nokta sinede,
Deldi, delecek derler; delmeyeli çok oldu.
Tabipler teşhis koydu, ümitliyim yine de,
Öldü, ölecek derler; ölmeyeli çok oldu.

Huzur bırakıp gitti, ardından da ben gittim,
Bütün sevdiklerime erkenden veda ettim,
Tutunmaya çalıştım, her şeyimi kaybettim,
Güldü, gülecek derler; gülmeyeli çok oldu.

Yazsam kitap olurdu çıkmayan dilekleri,
Daima ben taşıdım sahipsiz şelekleri,
Utanır söyleyemem verdiğim emekleri,
Bildi, bilecek derler; bilmeyeli çok oldu.

Yaz ayında yaşattın, bana karakışları,
Daim sineye çektim senden gelen taşları,
El âlemden gizledim gözden akan yaşları,
Sildi, silecek derler; silmeyeli çok oldu.

Canımı sürüyorum, bazen itekliyorum,
Gelmediğin günlere bu günü ekliyorum,
Ümitsiz yaşanmıyor, hasretle bekliyorum,
Geldi, gelecek derler; gelmeyeli çok oldu.



Sabri Koca

*şelek: sırtta taşınan yük