Gelincik bakışlı çocuk

barutun kokusu bölüyor karanlığın uykusunu
ölüm, çançiçekleri ardında bırakılan tek miras
kutsalıma dönmüş silahların gölgesinde
bilmezler ki sayısız kuyularda
sayısız Yusuf’lar var

sığınağında güneşi gizleyen gelincik bakışlım
kırılgan yüreğin şimdi un ufak
yağmurlarla çoğalmalıydı her bir düşün

duaya açılan minik ellerin olmalı
perdeleri yırtılmış odanda
kapıda umut yüklü süvarilerin olmalı
gözyaşlarından yoksun resimlerinin yanında
ibrişim yelkenli beyaz gemilerin olmalı

süzülmeli kirpiklerinden kötü her ne varsa
yasemen kokulu mevsimlerin
şekere bulanmış bayramların olmalı senin
büyümeli çocuk düşlerin büyümeli
uçurtmanın ipini korkusuzca savuracak rüzgarın olmalı

kumdan kaleleriydi yerle bir edilen
köpükten hayalleriydi elinden kayıp giden
çocuk kalbine sorgusuz dökülen kurşunların
hesabı olmalı
o vakit
dudaklara dokunur gülümsemeler yeniden

Vildan Poyraz Coşkun
16.11.2014