Çocukluğumu susturamıyorum içimde
Avaz avaz bağırıyor daha dün gibi anılar
Akşam oldu hadi eve gel dediğini duyar gibiyim annemin
Gözümde canlanıyor şimdi hatıralar

Oysa çok zaman geçti
Nedense ben büyümemiş gibiyim
Yoksa çocuk kalmak mı istiyorum hala
Büyüdükçe anlamını yitirdiğindenmidir her şeyin

Gök yüzüm bir başkaydı sanki
Güneşim başka yıldızım başka
Sevmeler bir başkaydı o zaman
İnanmak bir çocuğun masumiyeti gibi saf ve temizdi
Aşık olmak başka
Benim özüm buydu oysa
Ne taştandı duygularımız ne de altında yaşadığımız

İki göz odamız vardı koşmakla bitiremediğim
Ve toplanırdık başında hep beraber yanınca güzineli sobamız
Şimdi burnumda tüten bir kestane kokusu var bir de o güzelim çocukluğum
Çok çabuk büyükdük be ne çabuk tükendi yarınlarımız
Mevsimi bir başkaydı o dünyanın
Ve yemyeşildi en tazesinden baharlarımız

Değişti çok şey farkındayım
Zevkler değişti mesela renklerde öyle
Akıl karıştı yaşlarda öyle
Ben de dünki ben değilim hani
Her ne kadar kabul etmesemde
Meğer ne güzel günleri bırakmışız geride

Sedat Kesim