İçimdeki can simidimi yiyen kim
Denize düştüm hangi yılana sarılayım
Sarı saçlı ölüm boyamış sonbaharı
Bütün varını yoğunu sergilemekte kapalı gişe.
Hep aynı klişe aşklara uzandığım
Hiç kimsenin iplemediği bir kimsesizliği giymişim
Hükümdar kaftanı gibi üzerime.
Ve kanlı bir sorguç aç gözlü ışıltılarını
Yakamozlandırıyor karanlık suda
Ömür gibi hızla erimekte olsam da
Sevdayı kim tutabilir.

Düşer içimden bir çocuk
Oyuncaksız ve bayramsız yarınsız
Baharsız kalmış bir mevsim.
Göçer ağaçlar buralardan
Rengi kaçmış güllerin peşisıra
Hangi ara sevdim seni şaşkınım.

Tuhaf bir sevda bu, camlardan seyrederim.
Perde iner vuslat muslat hak getire
Kendi oyunumu alkışlarım o derece.
Sesi ölmüş ağaçların kan konuşur
Ödünç alınmış bir bahar uzatırsın üstü kalsın
Nasıl biterse öyle bitsin bu şiir de...

İzmir-2016-2019

Ekrem Bozkurt