ÖMÜRDEN VERDİK
Ömrümüzden kayıp giden
Hergün her hafta her ay
Zaman ne çabuk tükeniyor
Vay anam vay’ki vay
Aslında alıp verdiğimiz nefestir
Yaşamaya verdiğimiz hevestir
Bazen ıslandık yağmurlarda
Bazende çok üşüdük yağan karlarda
Bazen içimiz ısındı
yudum yudum içtiğimiz çaylarda
Hayat geçiyor işte
Takvim takvim yapraklarda.

Koca bir yılı daha devirdik
Yılın son yaprağınıda çevirdik
Her bir günü ömürden verdik
Bazen hüzünlenip ağladık
Bazende mutlu olup keyiflendik
Mutluluklar gördük çok sevindik
Acılar yaşadık hüzünlendik
hıçkırıklara boğulup düğümlendik
Her gelen yeni yıllara güvendik
Mutluluk huzur getirecek diye
Ve maalesef hep kaybettik.
Umutlarımızı bıraktık başka yarınlara.

Ah Bekirem
Alıp verdiğimiz nefes sayılıdır
Çiçekler desen desen tonlarından
Hayvanlar yaşadığı doğasından
İnsanlar iyiliğiyle kötülüğüyle ayrılır
Yolu sevgiden merhametten geçenin
Yüreğinde sevgi dilinde duadır
Bu dünyada yapılan iyilikler kâr kalır
İyilik yapan karşılığını sevgiyle alır
Mal mülk hep boş
Kör çukura girdiğinde
Bir Cansız beden birde kefen kalır
Sonu koca bir ölümdür
Ne kadar dirensende yıllara.
Şiir:Bekir Yıldırım