MEVSİM SONBAHAR...
Gökyüzü naz ederken güneşe derinden.
Göçmen kuşlar,vedalarıyla ağıtlar yakar. 
Sararmış rengini,hüzünlü toprağa taşıyan
Dökülen yapraklarla birlikte geldi sonbahar.

Zirvesinde yağmur getiren gri bulutlarıyla
Bulutlarından,süzülerek düşer yağmurları
Çöker akdağın yamaçlarına güz,yorgunluğu 
Sonbahar böyle yaşanır suluova akdağda. 

Her hazan mevsimi hüzün kaplar ovayı
Nemli toprak,kokusu kalkmaz dumanı
Doruklarında eserken delice poyraz yeli
Suluovadan hissedilir,sabah akşam soğuğu.

Üzgün bakışları güneşli.günlerin hasretine
Savurur dertlerini alır götürür nur geçitlerine.
Sarı tenli,yürek yakan bir ezgi söyler rüzgarları
Bırakır akdağın eteklerine güz rengi hatıraları.

Güz yağmurlarında bir hüzündür sıradağlar.
Ömrüne tanık olur,asırlık bütün çınarlar.
Her toprağa düşen yaprağında vardır,gözyaşı
Bir başkadır akdağın,sonbaharda manzarası...