Bu kulun kaderi kara diyerek
Feleğin yazdığı yazı benmiyim
Mutluluğu bulma ara diyerek
Edilen bu âhın sözü benmiyim

Suçumu söyleyin kime neyledim
Bana yapılana sabır eyledim
Yüregim yanarken dertli söyledim
Yanan yüreklerin közü benmiyim

Akıntıya karşı çekince kürek
Ne çileler çektim varmıydı gerek
Gün be gün artıyor derdim giderek
Dertli insanların yüzü benmiyim

Bu aralar rüzgar tersten esiyor
Emim dayım bile bana küsüyor
Çile çeken neden, neden susuyor
Herkes gönüllüde nazı benmiyim

Küçük dertler altta kaldı boğuldu
İyi gün dostları bir bir dağıldı
Çilem hiç bitmedi her gün çoğaldı
Günden güne artan sızı benmiyim

Hep içime mezarları kazarak
Dert çekince derli, derli yazarak
Gam yüküyle diyar diyar gezerek
Çekilen çilenin özü benmiyim

Her darbenin bize ateşi düştü
Anlamadım dostlar bu nasıl işti
Dört Mevsimin yazı kışı karıştı
Mevsimler baharda güzü benmiyim

İki yüzlü insanlardan bıktım ben
Bundan sonra gemileri yaktım ben
Mutluluk dagına yola çıktım ben
Karınca kaptan da hızı benmiyim

Ben kendi kendime hayaller kurdum
Biliyorum boşa kendimi yordum
Hep tozlu yollarda süründüm durdum
Millet yol aldıda tozu benmiyim

Kul Hızır’ım yeter kes yavaş yavaş
Hep içime aktı gözlerimden yaş
O kadar hayattan soğdum ki gardaş
Zemherinin kışı buzu benmiyim
Zemherinin kışı buzu benmiyim

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)