Ne komik ne acı hayatlarımız!.

T/uzaklardan ıslık çalar kem gözlere düşer
Yalnızlığımız

’Ninni bebek,
Uyusun da büyüsün.....’

Kaybolan gençliğin ardından savrulan kahkahada gizlenir
Hayatın acı gülümsemesi
Hayat mayhoş bir elma tadıdır, damağımızdaki

Kekremsi kokular doldurur
İçimizdeki kının hançerini
Doğurulmayı bekleyenler girer
Sıraya tek tek

Ruh kendini bırakır boşluğa
o mavi bahçelerin
Yalnız,saf ,beyaz ışıltısın/d/a

…


Karanlık
esaretinden kurtulur

ahenk dize gelir, dilsizliğinin sofrasında

Renk verilecek ruhların akıntısıdır sızısıdır
işgalci
yakamoz...
Akacak yıldız..
Senindir

Ölüp, öpüp dirileceksindir sonrasında...
Her şair her şiir kendi adlarını,adını andığında
İttirsen açılacaktır sanki o kapı
Beyaz, doğacaktır boşluğa
,
Toprakta yediveren güller,
Ve atların yelelerinde yitirilen
O deli rüzgar esintisi, arka bahçedeki giz
Doğurulmayı bekleyen çocuk ve kız
Hepsi aklındadır aslında...
Bekleyeceklerdir
Başka mavilerde,başkaları.
Sayhasız bitecek hayat, bekleyecektir, eninde, sonunda..

Yanlış zamanların, yanlış saatlerde/n okunduğu bildik zamanlardan gelecektir tanrı
Yitirdiklerim,yitirdikleriniz ve yanağımdaki iz
hayatın ninnisi dudaklarımda

tufanda sığındığımız devasa ağaç kovuğu
ninnisiz… dinecektir o yağmurda

Hatıralar
Beyaz zambaklar
Yüzümüzde izi kalmış sağanaklar
Hepsi hepsi aklımda,aklınızda…

geçmiş saklanmak ister
Düşmek ister
Gözlerin boşluğuna...

Oysa gözlerin bazısı yeşil
bazısı mavi..
Kör olmuştuk hani..
Hepsi sahici.
Kuşlar gibi
Gerçek yalanlar gibi…

Kuşlar durmadan ötüyorlar herkese, her şeye inat
Gülümseten esrik bir şarkı fısıldıyor kendini, gammazlıyor umudu kulaklarıma...
Kulaklarımda bir eski zaman hikayesi

Taş yollar
Bir başına söylenilen türküler

Bir korkuluk gibi martıları kovalayan
Şair.
Hepsi hepsi hatırımda,aklımda…

Gölge yiterken öğle sıcağında
Tabanca şakağında
Tetikte! tetikte zaman
Suçlusun
Ardına saklanacağın kendi gölgen bile yokken o beyaz soğukta
Ne gecenin karanlığı bekler seni,
Ne de gündüzün can alıcı sıcak salıncağı
Ne yanılsama, ne bir yankı çınarlarda

Gölgesi sessiz,
isimsiz, ıssız çığlıkta...
Ne ağıtlar yakılır, ne yas tutulur
Geride bıraktıkların adına…
Ne de çınlar sesin hayatın taş basamaklarında...
Sadece üşürsün
Gölgene bile sarılamadan yürürsün kuğulu parklarda.

Bir örtü olmalıydı
ama yoktu
Üşüyecekti hayat bile zamanın kıyısında

yalnızlık koyacaktım geçmişin adını

Keşke bir kadın öperek uyandırsaydı seni
Rüya/kabus sanılan gerçekten kurtulup
Hayalini kurduğun çocuk bahçelerinin salıncaklarında sallansaydık birlikte belki de ilk kez ya da yeniden...
Ama bu sefer yenilmeden

Sırtımıza dokunan çimenlerin dokunuşuyla kendimize gelseydik gebe,
Ölseydik ya da doğursaydık kendimizi kendimizden...
Unutsaydık...
Yeni doğmuş gibi,
Kefeni yırtmış gibi,
Aşkı anlamış gibi
Kargalarla birlikte,
Gülseydik
Gülüverseydik keşke....

(Bu şiir benim için...Kendime..İlk armağanım olsun...)
(28-5-2008--------5-01-2009)

.

Gülgün Aydın