aşktır
aşkın dili sözsüz, milletsiz, ırksız

hangi dildendir bakış
hangi dilden sevişmek
hangi dilde gülümseriz birbirimize
hangi dilde özleriz
ağlarız


dilini okudum gözlerinden
aşkın
gökyüzünden inmedi
ayakları yerdeydi
seni seviyorum dedi bakışlarındaki heceler
yüreğimde binlerce at kişnedi
soluk soluğa
çıkabilirim dedi seninle Everest’i


bütün sözler sustu
bir yaprak kımıldadı usul sesinde
bir kelebek ala boyanıp uçtu
bir meltem esti senden bana doğru
içinin müziği nota nota duyuldu
can damarımda
sevgi konuştu


seviştik
çadır oldu ağaçlar
tenimiz insandı
düşünmedik çerkez mi laz mı?
hangi ırkla öpüşüyoruz
terliyoruz hangi milletle
üşüyoruz hangi teba’yla


görünce gülümsedik birbirimize
duymadan dilimizi
bilmeden kimliklerimizi
senin kara gözlerinle
benim açık renk gözlerim birleşti
bir ağacın altında
çekildi fotoğrafımız


sen suya hasrettin, ben suyu seven kalbine
ayrılmamız bu nedenle olmadı
daha büyümemişti çocukluğumuz
anlamadı
sınır tanımazlığımızı
bekleyen askerlerimiz yoktu aşkı
ne de kalbe hüküm geçiren

aşktır
aşkın dili
sözsüz
milletsiz!..


16. 12. 2013 / Nazik Gülünay