dil kemiksiz
bir kızgınlıkla açsam ağzımı
dünya söz saçılır ortalığa
belki toplamaya gücüm yetmez
bir de sevdiğin söylerse
ipe sapa gelmez
yalan yanlış sözleri
küçülür küçülür de kaybolur
denizde bir damla
ara bulursan


en güzeli içine mi hapsetmek gerçekleri
yoksa bileğine kelepçe takılacağına aldırmadan
salmak tepeden aşağı
belki bulur varacağı yeri de
nefes alırsın derinden


işte kalıyor bende bir sürü gerçek, söz
kırmızı kurdele bileğimde
içimde kara kara dertler
kapıyı çekip gidemem öyle
bir erkek gibi
kadınlığım bakar kapı önünden
ayaklarımın gittiği yere!


kim bilir şiire de böyledir yönelmem
içimin zehri durmaz yerinde
öyle kolay tutsak alınamaz o
yerde sürüklenemez
gözleri ilerde, başı diktir
vardır her inkâra bir yanıtı
her acıya bir merhem sürer
yanındadır kadının, kadınlığının
isterse yıldızlarla donatır
kendine kapatılan gökleri

insandır kadın
bu böyle biline..


18. 12. 2019 / Nazik Gülünay