Susarak geçiyorum
Sensizlikten
Çıt yok!
Tünemiş yaşanmışlıklar
Bir güvercin ürkekliğinde
Geride bırakıp her şeyi
Bir şehir buldum kendime
Sokak
Ev, kaldırımlar
Sokak kedileri
Hatta biliyor musun?
Şiir yazıp okuyan
Arkadaşlar bile
Buldum kendime
Hepsinin yüreğinde
Sevgi tek kafiye
Madem iki ayrıyız
Aynı şehre taşınan
Gel seninle
Eski bir oyun oynayalım
Saklambaç tadında
Bizim yerimize
Bir, iki, üç...
Şehir saysın yüze kadar
Bakalım ilk
Kim kimi bulacak
Beni sen sobele
Yerim çok kolay
İnsan en çok
Çocukluğuna saklanır
İnsan en çok
Sevdiğine saklanır
Ve bu şehir
Senden saklanacak
Çok büyük değil halen
Ha! Birde
Kimdi bilmiyorum
Kaldırımda karşılaştık
Bana çok benziyordu
Bir sigara çıkardı cebinden
Uzattı
Ama ben hiç sigara içmem ki
Sonra gözlerimin içine bakıp
Sigarasını yaktı
Dumanı uzun uzun
Çekti içine
Ben ise kocaman bir Ah! Çektim içime
Sonra gitti sessizce
İkide bir gitmelerine benziyordu
Esmerdi
Belkide gölgemdi
Birazda bana benziyordu
Bilmiyorum kimdi?
Dedim ya!
Ben bir garip oldum bu şehirde
Yokluğuna almıştım mı bilmiyorum
Çayı hâlâ
Şekersiz içmesini beceremiyorum
Tarhana çorbama
Ekmeği doğrayıp
Kaşıklıyorum şehre inat
Ben en güzel
Böyle doyuyorum
Ama yokluğun
Hep aç
Şehir hep aç
Doyuramıyorum
Şehir öyle çok
Karaladı ki ikimizi
Haydi! Artık barışalım
Yoksa
Temize çekmek için
Geçen zamanı
Sayfalar
Kaldırımlar
yetmeyecek.