[ Sen sağımda sen solumda
Biten
Sen kalp yamaçlarımın
El deymemiş doruklarında
Açan
Kır çiçeklerimsin

Sanma unutuldun
Ve
Sanma unutulacaksın
Engin denizlerimin
Çöl haydutu
Ve
Kuruyan deryalarında
Kum saatimsin sen

Mavi suların
Hırçın dalgaları
Marur pınarların
Doyumsuz canavarı
Karşı bahçede
Titrek
Kavak ağacı
Yaprak aralarından
Süzülen
İnci tanesi
Işığımsın sen

]Sen kaf dağındaki
Ateş
Ölmüş buztutmuş
Bir hiç Hiçtende öte
Ne doğan
Ne batan
Namert
Güneşimsin
Sen

Umutların
Densiz hırsızı
Gecelerin zebanisi
Ömrün
Karanlığına çıkan
Devleşen
Korkuya sarıldığım
Sen

Sen rakı
Şişelerinde
Kadehlerin dibinden
Bana gülen yüz
Boğazımı yakan
Anason katkının
İmdadına yetişen
Suyumsun sen

Sen
Pamuk ipliği iradem
Ve
Kör makası
Çıbanlaşan yarama
Merhametsizce
Basılan tuzumsun
Sen


Dünde sen vardın
bu günde sen varsın
yarınımda yine olacaksın
evvelim sensin ahirim sen
ezelim sensin ölmezim sen
sen benim yalnızca
benimsin sen....
Leyla demir
05/06/ pazartesi 2000/ 03/40