EY SEVGİLİ

Ey sevgili neden bir şua bir seda yok ki senden
Tufanlara mı kapıldın, Nuh’unu mu ararsın?
Neden bir habersizsin, yoksa çaresiz misin tümden?
Ölüm meleğine el açıp da dualar mı yakarsın?

Ay ışığında mı söndü karanlıkta mı kaldın?
Dünyan da mı değişti başka dünyaya mı daldın
Gönül ver ışık ver ses ver ey sevgili
Niçin kendini bir gaybubete saldın

Ayım olurdun, ışığım olurdun, aydınlığım olurdun
Ömrüme ömür katan nurum olurdun
Seninle tufanlarda hoştu esarette kıyamette
Azrail’i de Mikail’i de Nuh’u da sen de bulurdum

Ay gidince sen de gidiyorsun gönlümden
Ay ışığım mıydın ki hep karanlıkta kalıyorum
Sen gidince ömür tükeniyor ömrümden
Ömür meleğim misin ki dualarda yakarıyorum

Sen gidince tufanları kopuyor dünyanın
Mikail’i misin ki tufanlarda boğuluyorum
Nuh’um oluyorsun sen hep yanım da olunca
Tufandan esaretten kıyametten korunuyorum.

MİTAT KARASLAN