Merhaba kendim
Can’ın çok mu ağrıyor
Artık avunduramıyor musun sızlayan yanını
Kaç bakraç hüzün daha taşır benliğim
Kaburgalarıma tüneyen sinsi öksüzlüğüm ve yetimliğim
Kaç kez daha yalpalar gurbetin tümseklerinde




Ahhh yalnızlığım
Ahhh kimsesizliğim
Kaç göz yaşı daha sığdırırsın
Can’ım dediğin nabız atışlarına


.
.
.
.
.


Merhaba kendim
Bırak artık elemi, kederi
Yemyeşil bakışların özlemle uzansın maviliğin kucağına
Söz ver bana kendim
Allah aşkına söz ver
Kirpiklerin on dört şubat ayazında donup kalmadan
Yüreğin sekiz kasımda kor kor yanmışken
Bir kez daha kendini çok seveceğine söz ver




Merhaba kendim
Kendine bir kez daha söz veren
Ve dokuz doğuran acılara mağlup olmayan kendim
Canı gönülden merhaba




Hadi canım bir şiir çekti
O çocuk kalbinle tıka basa doyur beni
İçinde biraz aşk olsun
Biraz da ben
Ama en çok da
Annem
Babam
Evlatlarım




Merhaba kendim
Sözün söz değil mi .?
-ANLAŞTIK O ZAMAN -
Benim de sözüm söz]








nagi han